W 2024 roku, na fali popularności kina i kultury Azji, katowickie Kino Kosmos zabrało widzów i widzki w niezwykłą podróż śladami azjatyckiej kinematografii, obyczajów i kultury największego kontynentu na Ziemi. Mimo wyświetlenia ponad 50 filmów dla ponad 4 tysięcy widzów, nie zrealizowaliśmy w mijającym roku całego zaplanowanego programu – ale wspomnienia wypełnionych po brzegi sal na seansach premierowych i odrestaurowanych klasykach tylko zachęciły nas, żeby kontynuować z Wami tę podróż. W maju 2025 roku w Kinie Kosmos przeniesiemy się do Indii lat 60., gdzie żył i tworzył Satyajit Ray. O bengalskim mistrzu Akira Kurosawa wypowiedział się niegdyś w następujących słowach: „Nie widzieć filmów Raya, to jakby nie oglądać nigdy słońca lub księżyca”.
Samotna kobieta (Charulata), znana w Polsce również jako Samotna żona, to film uznawany za jeden z najwybitniejszych w karierze Satyajita Raya. W tej opowieści, opartej na noweli bengalskiego klasyka Rabindranatha Tagorego, reżyser powraca do motywu rozdziału świata kobiet i mężczyzn, tym razem w środowisku bogatszych warstw indyjskiego społeczeństwa pod koniec XIX wieku.
Charu, młoda żona wydawcy lokalnego pisma politycznego, całe dnie spędza w domu, opuszczona przez wiecznie zajętego starszego mężczyznę. Fascynuje ją literatura, ma aspiracje pisarskie, ale te nieśmiało rozkwitają dopiero wtedy, gdy w domostwie pojawia się Amal, brat męża. Początkowe porozumienie artystycznych dusz zamienia się w niebezpieczną bliskość. Charu musi w tym układzie odnaleźć miejsce dla siebie i własnych dążeń. Film Raya, niezwykle oszczędny w słowach, opiera się na zniuansowanej wizualności. Skłębione i intensywne znaczenia emocjonalne ujawniają się w ruchach i gestach postaci, w ich spojrzeniach, w subtelnych trajektoriach kamery. To przykład zarazem mistrzowstwa i subtelności w opanowaniu formy filmowej.
Pokaz filmu Samotna kobieta (Charulata 1964) w wersji odrestaurowanej.
Afisha