Lizbona – prowincja
(Lisboa – Provincia)
reż. Susana Nobre | Portugalia | 2011 | 18 min
występują: Maria Do Céu Nobre, Susana Nobre, Brites Conceição Borralho, Carlos Borralho, Mariana Joaquina, Joana Borralho, Marta Borralho, Maria Augusta Pires, Coro Flores De Maio
Z prowincji do Lizbony, z Lizbony na prowincję. Susana Nobre poświęca film swojej matce, Marii Do Céu Nobre, od 40 lat pielęgniarce w lizbońskim szpitalu onkologicznym. Kilka kadrów z życia portugalskiej kobiety.
Delikatna miniatura poprowadzona pewną, spokojną ręką Susany Nobre. Reżyserka poświęca film swojej matce, Marii Do Céu Nobre, od 40 lat pielęgniarce w lizbońskim szpitalu onkologicznym. Do Lizbony przybyła z prowincji jako 16-latka. Teraz jest świadkiem choroby, śmierci i pogrzebu kobiety ze swojej wioski w Alentejo. Córka w roli młodej asystentki towarzyszy Marii przy ostatnich formalnościach. Portretuje też małą wiejską społeczność, która u progu kościoła żegna zmarłą piękną regionalną pieśnią.
Cidade Rabat
reż. Susana Nobre | Portugalia | 2023 | 101 min
występują: Raquel Castro, Paula Bárcia, Sara de Castro, Laura Afonso, Paula Só, Américo Silva, Isabel Costa, Ico Costa, João Miller Guerra, Flora Candeias, Regina Guimarães, Susana Nobre
Melancholijna komedia, w której producentka Helena konfrontuje się z własną dorosłością po śmierci matki. Żałoba wyzwala w niej poczucie osierocenia, ale też kieruje ją ku nowym początkom. Susana Nobre pokazuje autentyczną Lizbonę, w której żyją prawdziwi Lisboetas.
Na poły autobiograficzna historia producentki Heleny, która po śmierci matki konfrontuje się z własną dorosłością. Żałoba wyzwala w niej poczucie osierocenia, ale też kieruje ją ku nowym początkom. Prześladowana przez rodzaj emocjonalnego paraliżu, próbuje na nowo odnaleźć się w życiu. W głównych rolach Susana Nobre obsadziła rodzinę i przyjaciół, a planem filmowym są ulica, na której się wychowała, Rua Cidade de Rabat w Lizbonie, i Reboleira, miejskie obrzeża znane z kina Pedro Costy czy Basila da Cunhy. Fabuła dzięki obecności naturszczyków, prawdziwych Lisboetas, osadzenia w biografii i dokumentalnej konwencji zyskuje charakterystyczny dla reżyserki hybrydowy charakter. Wypełniony epizodycznymi scenami, film pozwala na kontemplację codzienności portugalskiej stolicy.
„Melancholijna komedia” – jak ją nazywa – skłoniła reżyserkę do zdefiniowania ważnej w kinie portugalskim feministycznej perspektywy: Podoba mi się punkt widzenia Virginii Woolf (...). Chodzi o podejście, w którym kobieta nie wymazuje ze swojej twórczości miejsca, z którego pisze, z którego obserwuje świat. (...) Dla nas, kobiet-reżyserek, dopracowanie takiego sposobu opisywania świata wydaje się o wiele bardziej interesujące, niż używanie postaci do tworzenia ideologicznego dyskursu, którego chcemy bronić. Zgadzam się z Woolf, powinnyśmy mówić o miejscach fizycznie zajmowanych przez kobiety, które mogą okazać się miejscami większej autentyczności, o ile wiemy, jak je udokumentować.
trailer: https://www.youtube.com/watch?v=uXInUHdxgr8
Afisha