Jak zostałam wiedźmą to adaptacja książki Doroty Masłowskiej, napisana z myślą o młodszych widzach, ale z przekazem, który trafi również do dorosłych. Spektakl, reżyserowany przez Ewelinę Pietrowiak, przenosi nas w świat współczesnej baśni, gdzie realność miesza się z magią, a postacie znane z codziennego życia zyskują nowe, symboliczne znaczenie.
Adaptacja Pietrowiak zachwyca precyzją i kreatywnością. Reżyserka, znana ze swojego zmysłu do pracy z tekstami współczesnymi, tworzy wizję, która nie tylko oddaje ducha oryginału, ale i pogłębia jego sensy. Dzięki współpracy z Olą Redą i Martyną Kander, odpowiedzialnymi za scenografię i kostiumy, powstaje przestrzeń, w której fantazja spotyka się z rzeczywistością. Kostiumy, pełne odniesień do współczesnej mody i popkultury, nadają postaciom dodatkowy wymiar, podkreślając ich miejsce w dzisiejszym świecie.
Muzyka skomponowana przez Łukasza Damrycha, pełni kluczową rolę w spektaklu. To ona buduje napięcie, wprowadza nas w mroczne, ale jednocześnie fascynujące zakamarki świata Wiedźmy. Songi, wykonywane przez aktorów, wplatają się w narrację, tworząc coś na kształt musicalu, co dodatkowo angażuje widza i zbliża go do przeżyć bohaterów.
Choreografia Tomasza Graczyka to kolejny element, który wzbogaca inscenizację. Ruch, będący nieodłączną częścią spektaklu, podkreśla dynamikę postaci, w szczególności Dziewczynki, której wewnętrzna walka i emocje wyrażane są nie tylko słowami, ale także poprzez taniec. Tomasz Graczyk, jako doświadczony choreograf, umiejętnie operuje przestrzenią sceniczną, sprawiając, że każdy gest ma swoje znaczenie.
Wokalne przygotowanie aktorów, za które odpowiada Martyna Henke, zasługuje na szczególne uznanie. Śpiew w spektaklu nie jest jedynie dodatkiem, lecz integralną częścią opowieści. Dzięki zaangażowaniu Henke, aktorzy nie tylko prezentują doskonałe umiejętności wokalne, ale także potrafią w pełni oddać emocje swoich postaci poprzez muzykę.
Adrianna Maliszewska jako Wiedźma to postać pełna sprzeczności. Z jednej strony jest groźna, żądna władzy nad dziećmi, z drugiej – przerażona własnym nienasyceniem. Maliszewska tworzy postać, która nie jest jednoznacznie zła. Jej Wiedźma, choć bezwzględna, jest także ofiarą świata, w którym rządzi konsumpcjonizm i wieczne dążenie do "więcej". Aktorka wspaniale balansuje między humorem a grozą, co sprawia, że jej postać jest nie tylko przerażająca, ale i tragiczna.
Agata Butwiłowska w roli Dziewczynki to serce spektaklu. Jej postać jest nie tylko niewinna, ale także niezwykle silna. Butwiłowska doskonale oddaje wewnętrzną siłę Dziewczynki, która nie daje się złamać, nawet w obliczu strachu i manipulacji Wiedźmy. Jej kreacja jest pełna subtelności, a jednocześnie niezwykle wyrazista, co sprawia, że widzowie od razu utożsamiają się z jej bohaterką.
W postać Chłopca wciela się Maciej Piotrowski, który swoją energią i charyzmą wprowadza do spektaklu element chaosu i nieprzewidywalności. Jego postać to uosobienie współczesnej niegrzeczności, buntowniczości i potrzeby przekraczania granic. Piotrowski doskonale balansuje między komizmem a powagą, tworząc postać, która jest zarówno zabawna, jak i pełna głębszych emocji.
Na uwagę zasługują także Anna Moś-Domagała oraz Katarzyna Stanisz, które wcielają się w postaci dorosłych, w tym matki Dziewczynki. Ich kreacje pokazują, jak bardzo dorosły świat jest zanurzony w konsumpcjonizmie i wiecznej pogoni za lepszym, droższym, nowszym. Ich postacie, choć drugoplanowe, doskonale ukazują realia współczesnego społeczeństwa, które zapomina o prawdziwych wartościach.
Emilia Dryja oraz Rafał Domagała dodają do spektaklu humoru i lekkości. Ich postacie, choć pełnią rolę bardziej komiczną, mają także głębszy sens. Są symbolem współczesnych ludzi, którzy ślepo podążają za modą, reklamami i materializmem.
Ostatecznym elementem, który składa się na sukces tego spektaklu, jest praca asystentki reżysera, Karoliny Zajdel. To dzięki jej zaangażowaniu, całość produkcji przebiegała sprawnie i profesjonalnie. Zajdel, dbając o każdy szczegół, sprawiła, że spektakl jest dopracowany w każdym calu.
Warto podkreślić, że Jak zostałam wiedźmą to nie tylko spektakl dla dzieci. To wielowymiarowa opowieść, która porusza wiele ważnych tematów, takich jak konsumpcjonizm, samotność i potrzeba bliskości. Dorota Masłowska, w swoim charakterystycznym stylu, piętnuje współczesne społeczeństwo, ukazując jego słabości i paradoksy.
Spektakl bierze udział w 27. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, co tylko potwierdza jego wyjątkowość i znaczenie w polskim teatrze.
Afisha