Jaś i Małgosia – opera Engelberta Humperdincka z librettem opartym na baśni braci Grimm – to niezwykle poruszająca opowieść, która łączy w sobie elementy fantastyki z głęboko liryczną muzyką. Ta klasyczna historia, znana z tradycyjnych wersji baśni, została przez Humperdincka przekształcona w pełną emocji operę, w której muzyka doskonale oddaje dramatyzm i piękno opowieści o odwadze, sprycie i walce dobra ze złem.
Pod kierownictwem Romualda Wicza-Pokojskiego, reżysera spektaklu, ta niezwykła historia zyskuje nowy, współczesny kontekst. W interpretacji Pokojskiego Jaś i Małgosia stają się symbolami dzieci-uchodźców, które próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie pełnym niebezpieczeństw i niepewności. Ich podróż przez mroczny las, który w baśni symbolizuje zagrożenie i nieznane, staje się metaforą współczesnych wyzwań związanych z migracją i poszukiwaniem schronienia.
Romuald Wicza-Pokojski jest cenionym reżyserem, który słynie z umiejętności wprowadzania klasycznych dzieł w nowoczesne realia. Jego podejście do „Jasia i Małgosi” jest pełne subtelności, a jednocześnie głęboko zakorzenione w problematyce współczesnego świata. Przez takie przedstawienie postaci i ich przygód, Pokojskiego udało się nadać opowieści uniwersalny wymiar, który trafia zarówno do młodszych, jak i starszych widzów.
W spektaklu centralną rolę odgrywa muzyka Engelberta Humperdincka, która stanowi doskonałą przeciwwagę dla mrocznych elementów fabuły. Twórca ten, zainspirowany twórczością Wagnera, wprowadził do opery motywy liryczne, które oddają emocje bohaterów i podkreślają dramatyczne momenty ich wędrówki. Dzięki temu muzyka nie tylko buduje napięcie, ale także dodaje historii głębi emocjonalnej. Jest to jedna z przyczyn, dla których opera ta jest tak wyjątkowa – łączy w sobie prostotę baśni z niezwykle bogatą warstwą muzyczną.
Jaś i Małgosia, znani z baśni, zostali przekształceni w dzieci, które muszą zmierzyć się z wyzwaniami świata, w którym panuje niepewność i zagrożenie. Ta reinterpretacja sprawia, że ich postacie nabierają nowych znaczeń, a widzowie mogą odnaleźć w ich wędrówce odbicie współczesnych problemów społecznych. Jednocześnie, mimo tych trudnych tematów, opowieść ta pozostaje pełna nadziei – to historia o triumfie dobra nad złem, o sile odwagi i mądrości.
Niezwykle istotną rolę w tej produkcji odgrywa także scenografia. Las, przez który wędrują bohaterowie, to miejsce pełne symboli – ciemny, nieprzenikniony i tajemniczy, staje się metaforą trudnej podróży, której muszą podjąć się dzieci. Las w baśniach zawsze symbolizował nieznane i niebezpieczne, a tutaj te elementy są jeszcze bardziej podkreślone przez współczesne odniesienia. Kostiumy i scenografia tworzą mroczną, ale zarazem magiczną atmosferę, w której widzowie mogą zanurzyć się w baśniowy świat, jednocześnie konfrontując się z rzeczywistością.
Postać czarownicy, którą w oryginale symbolizuje czyste zło, tutaj zyskuje nowe odcienie – staje się ucieleśnieniem systemu, który nie daje szansy na przetrwanie tym, którzy są słabsi. Czarownica jest symbolem opresji i nadużyć, z którymi muszą zmagać się Jaś i Małgosia. Pomimo tych zagrożeń, bohaterowie znajdują w sobie siłę, aby stawić czoła trudnościom i ostatecznie zwyciężyć.
Opera ta skierowana jest zarówno do młodszej, jak i starszej publiczności, a jej uniwersalne przesłanie sprawia, że jest ona niezwykle poruszająca dla widzów w każdym wieku. Widzowie mogą odnaleźć w niej nie tylko elementy znanej baśni, ale także głębsze refleksje na temat współczesnego świata i problemów, z którymi się borykamy. Jaś i Małgosia to nie tylko opowieść o dzieciach, które zgubiły się w lesie – to historia o nas wszystkich, o naszej potrzebie bezpieczeństwa, domu i nadziei na lepsze jutro.
Na uwagę zasługuje również bogactwo muzyczne tej opery. Humperdinck w mistrzowski sposób łączy motywy ludowe z wagnerowską techniką leitmotivu, co sprawia, że muzyka jest zarówno przyjazna dla ucha, jak i pełna głębi. Każdy motyw muzyczny, przypisany poszczególnym postaciom czy wydarzeniom, buduje atmosferę i dodaje opowieści dodatkowego wymiaru. Warto zwrócić uwagę na charakterystyczny „Wieczorny pacierz” śpiewany przez Jasia i Małgosię – to jeden z najbardziej wzruszających momentów w całej operze.
Jaś i Małgosia w interpretacji Romualda Wicza-Pokojskiego to spektakl, który łączy baśniową fabułę z współczesnymi problemami, tworząc uniwersalną i poruszającą opowieść. Dzieło to przyciąga zarówno młodszych, jak i starszych widzów, którzy odnajdują w nim nie tylko piękno muzyki, ale także głębokie przesłanie o odwadze, miłości i triumfie dobra nad złem.
Afisha