Czwarta

„Czwarta” to poruszająca opowieść, wyreżyserowana i napisana przez Paulę Głowacką, która z ogromną wrażliwością zgłębia temat uzależnienia i trudności związanych z wychodzeniem z nałogu. W tej intymnej historii trzy kobiety, mimo różnic w wieku i doświadczeniach, spotykają się na życiowym zakręcie, który łączy je wspólnym celem – odnalezieniem drogi ku trzeźwości po tragicznej stracie osoby, która stała się dla nich wsparciem i przewodniczką.

Wszystkie bohaterki „Czwartej” doświadczyły problemów związanych z uzależnieniem, a także samotności i wykluczenia społecznego. Przez lata prowadziła je ich sponsorka, która pomagała im zrozumieć własne słabości, zmierzyć się z nimi i znaleźć siłę do zmiany. Po jej nagłej śmierci każda z kobiet zostaje zmuszona, by na nowo odnaleźć się w życiu, ale również odnaleźć siebie nawzajem jako wsparcie. Tragiczna strata staje się impulsem do ponownego zmierzenia się z własnymi demonami i próby pokonania ich raz na zawsze.

W spektaklu występują Paula Głowacka, Ewa Kaczmarek oraz Helena Romanova, które wcielają się w trzy różne postaci, każdą z odmiennym charakterem i doświadczeniem. Ich role ukazują skomplikowane i różnorodne oblicza uzależnienia, które wkrada się w życie osób z różnych środowisk, niezależnie od wieku czy statusu społecznego.

Paula Głowacka nie tylko stanowi fundament tego przedstawienia jako jego reżyserka i scenarzystka, ale także jako aktorka wcielająca się w jedną z kluczowych postaci. Jej kreacja oddaje kobiecą siłę i delikatność, które wzajemnie się przenikają, ukazując wrażliwą, a zarazem waleczną naturę człowieka. Głowacka pokazuje, jak mocno można kochać i jednocześnie nienawidzić siebie w obliczu uzależnienia. Jej rola to swego rodzaju autentyczne przedstawienie wewnętrznej walki, której towarzyszy nadzieja na lepsze jutro.

Ewa Kaczmarek wnosi do spektaklu pełną emocji interpretację postaci kobiety dojrzałej, której uzależnienie zniszczyło życie osobiste i oddaliło od najbliższych. Kaczmarek z niesamowitą precyzją pokazuje, jak bolesny jest proces odzyskiwania własnej wartości i zaufania do samej siebie. W jej postaci odnajdujemy echa zarówno cierpienia, jak i przebaczenia, które stają się nieodłącznym elementem drogi ku trzeźwości. Jej interpretacja to szczery i głęboki obraz kobiety z bagażem doświadczeń, która próbuje na nowo odnaleźć sens życia.

Helena Romanova wciela się w młodą kobietę, której uzależnienie odcisnęło piętno na jej młodzieńczej energii i marzeniach. Romanova przedstawia bohaterkę rozdwojoną pomiędzy tęsknotą za beztroskim życiem, a koniecznością podjęcia odpowiedzialnych decyzji. Jej rola ukazuje kruche piękno człowieka, który mimo młodego wieku musi stawić czoła dorosłym wyzwaniom, często ponad jej siły. W tej kreacji wyraźnie widać zmagania młodości z dojrzałością, a także potrzebę poszukiwania wsparcia, którego tak bardzo brakuje jej w trudnym okresie życia.

„Czwarta” to sztuka wnikająca w głąb psychiki ludzkiej, gdzie każda z bohaterek reprezentuje inne oblicze uzależnienia, a także inny sposób radzenia sobie z nim. Dzięki przemyślanemu scenariuszowi, spektakl oferuje widzowi wielowymiarowe spojrzenie na problem, który dotyka wielu ludzi, choć często pozostaje tematem tabu. Wspólna historia trzech kobiet podkreśla, że droga do wyzdrowienia nie jest prosta ani jednoznaczna, a wymaga ogromnej odwagi, samoakceptacji i wsparcia innych. Przyjaźń, solidarność i wzajemna pomoc między bohaterkami stanowią fundament ich walki, a zarazem przypomnienie o tym, jak istotne jest zrozumienie i obecność drugiego człowieka w najtrudniejszych chwilach.

Spektakl ukazuje również, jak istotna jest rola wspólnoty w procesie wychodzenia z nałogu. Brak sponsorki, która stała się dla nich nie tylko przewodniczką, ale i opoką, sprawia, że bohaterki muszą na nowo odkryć, jak ważna jest wzajemna troska i dzielenie się emocjami, aby nie wrócić na zgubne ścieżki. Przez swoje spotkania i rozmowy, bohaterki tworzą nową, choć niełatwą więź, która pomaga im przetrwać trudny okres po stracie.

Dzięki wyważonemu połączeniu dramatyzmu z subtelną refleksją, „Czwarta” przyciąga nie tylko realistycznym przedstawieniem problemu uzależnienia, ale również uniwersalnym przesłaniem o nadziei i możliwości zmiany.