Fabula rasa

Ten spektakl nie jest zwykłym przedstawieniem, ale podróżą w głąb ludzkiej duszy i świadomości, odkrywającą głębię istnienia. „Fabula Rasa” to nie tylko akt twórczy, ale również metafizyczna refleksja nad kondycją człowieka we współczesnym świecie. Z każdym gestem, z każdą interpretacją, tancerze odsłaniają warstwy emocji i przemyśleń, które są obecne w każdej ludzkiej interakcji.

Spektakl stawia przed nami fundamentalne pytania o naturę istnienia. Jakie znaczenie mają nasze działania? Czym jest prawdziwe życie, jeśli nie ciągłym spotkaniem z drugim człowiekiem? W ten sposób „Fabula Rasa” wykracza poza tradycyjne ramy teatru i tańca, zapraszając widza do aktywnego uczestnictwa w twórczym procesie.

Twórcą i reżyserem spektaklu jest Maciej Kuźmiński, uznawany za jednego z najbardziej obiecujących choreografów swojego pokolenia. Jego twórczość została doceniona nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Kuźmiński zdobył I Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Miniatur Choreograficznych w Belgradzie w 2017 roku oraz II Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Hanowerze w 2016 roku. Jego choreografie charakteryzują się głęboką wrażliwością na emocje, a jednocześnie perfekcyjną techniką wykonania. W „Fabula Rasa” wprowadza tancerzy Polskiego Teatru Tańca w świat pełen niepokoju i hipnotyzujących wizji, gdzie każdy ruch jest wyrazem wewnętrznych zmagań bohaterów.

W spektaklu kluczowym elementem jest konfrontacja dwóch światów – doczesności i wieczności. Przejście między tymi wymiarami staje się symbolicznym punktem zwrotnym, w którym jednostka zostaje poddana próbie. Tancerze, w zjawiskowych kostiumach, stają się żywymi obrazami, które na chwilę zatrzymują czas, a ich ciała mówią językiem emocji. W tym spektaklu każdy gest ma swoje znaczenie, a każde spojrzenie odkrywa kolejne warstwy osobowości.

Inspiracje literackie i muzyczne dodają „Fabula Rasa” głębi i kontekstu. Wśród nich znajduje się twórczość Edwarda Stachury, jednego z najbardziej kontrowersyjnych i oryginalnych pisarzy polskich XX wieku. Jego teksty, pełne bólu i poszukiwań, stają się tłem dla działań tancerzy, którzy w swoich ruchach wyrażają tę tęsknotę za zrozumieniem i akceptacją. Muzyka Stanisława Moniuszki, będącego ojcem polskiej opery, dodaje spektaklowi patosu i emocjonalnej intensywności. Wykorzystanie klasycznych melodii w połączeniu z nowoczesnymi choreografiami tworzy unikalny klimat, w którym widzowie mogą odnaleźć zarówno znane dźwięki, jak i nowatorskie interpretacje.

W „Fabula Rasa” szczególną uwagę zwraca się na indywidualność każdego tancerza. Każdy z nich wnosi do spektaklu swoją osobowość i historię, co sprawia, że przedstawienie staje się niezwykle różnorodne. Wszystkie postacie są różnymi odzwierciedleniami naszej codzienności – pełnymi radości, smutku, nadziei i lęku. Taki sposób pracy pozwala na głębsze zrozumienie problematyki egzystencjalnej, z którą boryka się współczesny człowiek.

Kuźmiński, jako choreograf, nie boi się podejmować trudnych tematów i zaskakiwać widza. Jego zdolność do łączenia różnych form artystycznych, takich jak taniec, teatr i muzyka, sprawia, że „Fabula Rasa” jest wyjątkowym dziełem, które na długo pozostaje w pamięci. To spektakl, który nie tylko zachwyca wizualnie, ale również skłania do refleksji nad tym, co to znaczy być człowiekiem.

Na zakończenie, „Fabula Rasa” staje się zaproszeniem do odkrywania siebie w kontekście innych. Spektakl ukazuje, że każde spotkanie, każda interakcja z drugim człowiekiem jest niepowtarzalna i ma swoje znaczenie. Dzięki temu przedstawieniu widzowie mają szansę na nowe spojrzenie na rzeczywistość, w której żyją, i na samego siebie.