Spektakl „Polowanie na osy” to teatralna adaptacja opartej na faktach książki Wojciecha Tochmana, który analizuje jedną z najgłośniejszych zbrodni lat 90. w Polsce. Historia skupia się na brutalnym morderstwie, które początkowo zostało przedstawione jako napad rabunkowy. Sprawcami okazali się trzej maturzyści, a ofiara, zamordowana w brutalny sposób, stała się punktem odniesienia dla ogólnokrajowej dyskusji na temat moralności, prawa i kary. Głośny proces, jaki odbył się po zbrodni, przekształcił się w swego rodzaju medialny spektakl, w którym dużą rolę odegrały emocje, publiczne opinie oraz kontrowersyjne metody dochodzeniowe.
Na szczególną uwagę w procesie zwrócono postać Moniki Osińskiej, jednej z oskarżonych, która przez media i opinię publiczną została przedstawiona jako chłodno kalkulująca manipulatorka, która miała być pomysłodawczynią zbrodni. Obraz Moniki kreowany przez media wywołał szeroką dyskusję, czy jej płeć, wygląd oraz sposób, w jaki została przedstawiona, wpłynęły na wyrok sądu. Wojciech Tochman w swojej książce stawia pytanie, czy rzeczywiście była winna w takim stopniu, jak uznał to wymiar sprawiedliwości, czy może jej wizerunek wpłynął na sposób, w jaki była postrzegana przez społeczeństwo i sędziów.
Natalia Korczakowska, reżyserka i dyrektorka artystyczna, w swojej adaptacji podkreśla te elementy, które dotyczą nie tylko samego przestępstwa, ale także wpływu emocji na wymiar sprawiedliwości. Spektakl nie jest więc jedynie rekonstrukcją tragicznego zdarzenia, ale również analizą, jak opinia publiczna i media mogą wpływać na przebieg i wynik procesów sądowych. Poprzez przedstawienie historii Moniki Osińskiej, reżyserka stawia pytania o rolę stereotypów, uprzedzeń i manipulacji medialnych w tworzeniu wizerunku sprawców i ofiar.
Spektakl porusza również temat sprawiedliwości i kary w kontekście zmian, jakie zaszły w polskim prawie w ostatnich dekadach. W obliczu zaostrzenia przepisów dotyczących najcięższych kar więziennych, które niemal całkowicie odbierają skazanym szansę na resocjalizację, „Polowanie na osy” staje się głosem w debacie o sens i celowość kar dożywotniego pozbawienia wolności. Wątpliwości dotyczące sprawiedliwości wymierzonej Monice oraz wpływ, jaki miały na nią media, zmuszają widza do zastanowienia się nad paradoksami prawa, które powinno być oparte na obiektywizmie, a nie na emocjach.
Warto zaznaczyć, że spektakl dotyka nie tylko kwestii winy i kary, ale także społecznego wykluczenia oraz stygmatyzacji. Osoby skazane na dożywocie, takie jak Monika Osińska, stają się symbolami wykluczenia, a ich szanse na resocjalizację i powrót do społeczeństwa są praktycznie niemożliwe. Teatr, od czasów starożytnych pełniący rolę refleksji nad sprawiedliwością, w spektaklu „Polowanie na osy” wraca do swoich korzeni, badając niejednoznaczności i złożoność ludzkich czynów oraz ich ocen moralnych.
Wojciech Tochman, autor książki będącej podstawą spektaklu, znany jest z podejmowania trudnych tematów społecznych, które niejednokrotnie są ukazywane przez pryzmat losów jednostki. Jego dokumentalne podejście pozwala na głęboką analizę nie tylko samego zdarzenia, ale również jego społecznych i psychologicznych konsekwencji. Jego narracja skłania do zadawania pytań o to, czy rzeczywiście można jednoznacznie ocenić ludzkie działania, oraz jakie czynniki wpływają na odbiór sprawiedliwości.
Spektakl „Polowanie na osy” w reżyserii Natalii Korczakowskiej nie tylko odtwarza dramatyczne wydarzenia, ale również podważa pewność sądowego wymiaru sprawiedliwości. Czy rzeczywiście każda kara jest sprawiedliwa? Jakie role odgrywają płeć i stereotypy w procesach sądowych? Widz zostaje postawiony przed pytaniami, które dotyczą samej istoty prawa i moralności. To nie tylko opowieść o jednym z najgłośniejszych procesów sądowych w Polsce, ale także uniwersalne studium mechanizmów rządzących sądownictwem i opinią publiczną. Poprzez tę historię teatr ukazuje, jak złożone i trudne mogą być rozważania na temat winy i kary, zwłaszcza gdy w grę wchodzą emocje i medialny szum.
Spektakl jest więc nie tylko relacją z dramatycznego wydarzenia, ale również komentarzem społecznym dotyczącym roli prawa w życiu jednostki. To przestroga przed uleganiem wpływom mediów i przypomnienie, że każdy przypadek wymaga indywidualnej analizy, wolnej od stereotypów i uprzedzeń.
Afisha