"Sny nocy letniej" to jedno z najbardziej znanych dzieł Williama Shakespeare’a, które łączy w sobie elementy komedii, fantastyki i romansu. Tym razem, dzięki nowatorskiemu podejściu Jana Klaty, ta klasyczna opowieść nabiera świeżego wymiaru. W interpretacji Klaty, spektakl unika schematycznych przedstawień świata elfów i duchów, wprowadzając mroczną i nieco groteskową atmosferę. Nie jest to bajkowa opowieść o miłości w lesie pełnym magicznych stworzeń, ale raczej niepokojąca wędrówka w głąb ludzkich pragnień i emocji.
Jan Klata – reżyser spektaklu, autor opracowania tekstu i muzyki – znany jest z odważnych adaptacji klasycznych utworów, które wzbogaca o współczesne konteksty i nietypowe rozwiązania sceniczne. Klata, wielokrotnie nagradzany za swoje innowacyjne podejście do teatru, tym razem przedstawia "Sen nocy letniej" w sposób, który łamie konwencje i zmienia percepcję widza. Jego interpretacja nie ucieka od mroku i brutalności, a w przedstawieniu można odnaleźć elementy zarówno humorystyczne, jak i dramatyczne, tworzące kontrast z idyllicznym wyobrażeniem lasu zamieszkałego przez elfy.
Justyna Łagowska, odpowiedzialna za scenografię, kostiumy i reżyserię świateł, stworzyła świat, w którym rzeczywistość miesza się z iluzją. Jej projekty kostiumów oddają nie tylko ducha postaci, ale również zarysowują granicę pomiędzy ludzkim a nadprzyrodzonym. Praca Łagowskiej to połączenie subtelności z elementami groteski, co nadaje każdej scenie niepowtarzalny charakter. Z kolei światło jest tu używane w sposób sugestywny, tworząc nastrój tajemniczości i pogłębiając surrealistyczną atmosferę spektaklu.
Choreografia Maćka Prusaka wnosi do przedstawienia dynamikę i energię, podkreślając ekspresję ciał aktorów i wzbogacając narrację wizualnymi metaforami. Prusak, znany ze swojego talentu do interpretacji ruchu scenicznego, dodaje przedstawieniu warstwę kinetyczną, która wzmacnia znaczenie poszczególnych scen.
W spektaklu występuje plejada utalentowanych aktorów, którzy wcielają się w różnorodne role, od ateńskich szlachciców po tajemnicze leśne duchy. Janusz Andrzejewski, Łukasz Chrzuszcz, Michał Kocurek, Dariusz Pieróg, Dawid Ptak oraz Jan Romanowski stanowią trzon obsady, tworząc barwne postacie, które wnoszą do spektaklu zarówno elementy humorystyczne, jak i dramatyczne.
Wśród kluczowych bohaterów szczególnie wyróżnia się Ildefons Stachowiak, wcielający się w rolę Tezeusza i Oberona. Jego podwójna rola podkreśla kontrast pomiędzy światem ludzi a królestwem elfów, wprowadzając widza w inny wymiar rzeczywistości. Stachowiak, znany z głębokiej ekspresji scenicznej, doskonale oddaje dwoistość natury swojego bohatera – władczego księcia Aten i kapryśnego króla elfów.
Antonina Choroszy jako Hipolita i Tytania wprowadza do spektaklu pierwiastek kobiecej siły i tajemniczości. Jej postać balansuje pomiędzy światem realnym a fantastycznym, a aktorka potrafi oddać zarówno majestatyczność królowej Amazonek, jak i eteryczność królowej wróżek. Jej sceniczne partnerowanie Stachowiakowi wzbogaca narrację o głębokie emocjonalne napięcia.
Waldemar Szczepaniak w roli Egeusza oraz Andrzej Niemyt, Adam Machalica, Marta Herman i Julia Rybakowska jako młodzi kochankowie wplątani w miłosne perypetie, wprowadzają elementy komiczne i dramatyczne, które ukazują nieprzewidywalność ludzkich uczuć. Szczególnie interesująca jest kreacja Marty Herman jako Hermii, która oddaje młodzieńczą energię i buntowniczy charakter swojej postaci.
Postać Puka, graną przez Michała Grudzińskiego, Łukasza Schmidta i Bartosza Włodarczyka, można określić jako jedną z najważniejszych w spektaklu. Trzej aktorzy wcielający się w tego figlarnego duszka tworzą wielowymiarowy portret postaci – nieco złośliwego, ale także czarującego i pełnego energii. Ich obecność na scenie wprowadza chaos, który staje się siłą napędową fabuły.
W przedstawieniu pojawiają się również Karolina Głąb, Małgorzata Łodej-Stachowiak, Olga Lisiecka oraz Weronika Asińska, które jako leśne duchy dodają warstwę mistyczną i poetycką do całego widowiska. Każda z nich w wyjątkowy sposób tworzy tło, które jest jednocześnie piękne i niepokojące, przypominając, że w lesie Klaty nie ma miejsca na naiwną sielankę.
"Sny nocy letniej" w reżyserii Jana Klaty to spektakl, który przełamuje konwencje i pokazuje, że nawet klasyczne dzieła mogą być odczytywane na nowo. Dzięki mrocznej estetyce, dynamicznej choreografii i wyrazistym postaciom, spektakl angażuje widza na wielu poziomach, pozostawiając go z refleksją nad naturą miłości, iluzji i ludzkich pragnień.
Afisha